تأثیر برنامه غنی سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج ها

هدف: سازگاری زناشویی حالتی است که در آن برای زن و شوهر احساس رضایت و شادی از ازدواج و از یکدیگر وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه غنی­سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج‏ها انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‏تجربی و طرح پیش‏آزمون و پس‏ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیۀ زوج‏های داوطلب شهرستان بردسکن بود. نمونه شامل پژوهش 12 زوج (6 زوج در گروه کنترل و 6 زوج در گروه آزمایش) بودند که به روش نمونه­گیری داوطلب با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش در 6 جلسه مشاوره گروهی به شیوه رویکرد غنی­سازی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله­ای قرارنگرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری دونفری اسپانیر (1976) بود که زوج‏های گروه آزمایش و کنترل در دو مرحلۀ پیش آزمون و پس­آزمون آن را تکمیل کردند. یافته­ ها: تجزیه و تحلیل داده­ها توسط آزمون آماری تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج تفاوت معناداری را بین دو گروه در سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی، همبستگی دو نفری و توافق دو نفری نشان داد، اما در متغیر ابراز محبت تفاوت معناداری بین دو گروه مشخص نشد. نتیجه‏ گیری: از یافته­های پژوهش حاضر می­توان درراستای مداخلات بالینی و درمانی استفاده کرد و سازگاری زوج­ها را افزایش داد.